در تحقیقات اخیر، روش‌های پیشرفته‌ای برای مقابله با بیماری‌های کرونری حاد مورد بررسی قرار گرفته‌اند. این روش‌ها، که از استنت‌ها استفاده نمی‌کنند، به دنبال کاهش عوارض و مشکلات ناشی از درمان هستند.
یکی از چالش‌های اصلی در این روش‌ها، حفظ باز ماندن عروق پس از استفاده از بالون است. با کنترل دقیق زمان استفاده از اینفلیتور، می‌توان تاثیر به سزایی بر فرآیند درمان با بالون گذاشت و نتایج را بهبود بخشید.
این تحقیقات که در سال ۲۰۱۹ در ژاپن انجام شده، به بررسی یک شیوه جدید برای درمان سندرم‌های کرونری حاد به وسیله از بالون‌های دارویی و کنترل اینفلیتور بدون نیاز به استنت می‌پردازد. این روش ابتدا با استفاده از بالون و اینفلیتور به آرامی و برای مدت طولانی رگ‌های گرفته را باز می‌کند و سپس از اینفلیتور برای باز کردن بالون دیگری که با دارو پوشانده شده استفاده می‌شود.
این تکنیک برای درمان ۳۰ بیمار مبتلا به سندرم حاد کرونری به کار رفته است. هدف اصلی این مطالعه، بررسی باز ماندن عروق دو سال پس از استفاده از این تکنیک بوده است.
در ۲۴ بیمار (۸۰٪)، تکنیک استفاده از بالون و اینفلیتور با موفقیت انجام شده است. ۶ بیمار به دلیل ایجاد دیسکشن به استنت نیاز داشته‌اند. هیچ گزارشی از بروز عوارض در این روند درمانی ثبت نشده است. تصاویری از روند درمان یک بیمار ۸۰ ساله با استفاده از این تکنیک ارائه شده است.
تصاویر A و B گرفتگی رگ را نشان می‌دهند و در تصویر C، با استفاده از اینفلیتور به آرامی و برای مدت طولانی رگ باز شده است. تصویر D وضعیت بیمار را پس از استفاده از اینفلیتور برای باز کردن مرحله دوم با بالون دارویی نشان می‌دهد. نتایج درمانی مشابه با استفاده از استنت بوده است.
در جدولی، نتایج نهایی به دست آمده از این تکنیک جدید برای درمان سندرم‌های کرونری حاد با استفاده از بالون‌های دارویی و کنترل اینفلیتور بدون نیاز به استنت با درمان‌های مبتنی بر استنت‌های تجاری مقایسه شده است که نناایج نشان می‌دهد که تفاوت معناداری بین دو روش وجود ندارد.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که تکنیک جدید برای درمان سندرم‌های کرونری حاد با استفاده از بالون‌های دارویی و کنترل اینفلیتور بدون نیاز به استنت، روشی موفقیت‌آمیز برای مقابله با بیماری‌های کرونری است. کنترل دقیق استفاده از اینفلیتور نقش کلیدی در بهبود نتایج درمانی در حوزه قلب و عروق دارد.
