تاثیر پروتکل های Radial Compression بر انسداد شریال رادیال

پروتکل‌های هموستاز پس از انژیوگرافی ترانس رادیال (TRA) بسته به هر بیمارستان متفاوت است زیرا هیچ پروتکل مبتنی بر شواهد وجود ندارد. این مطالعه با هدف بررسی مفاهیم بالینی پروتکل های رایج در عمل انژیوگرافی رادیال انجام شد. بیماران متوالی که قبل و بعد از آوریل 2018 تحت آنژیوگرافی تهاجمی کاتتر سرپایی قرار گرفتند در کشور ژاپن به ترتیب با پروتکل‌های سنتی و جدید درمان شدند. با استفاده از همان بند رادیال هموستاز، در پروتکل مرسوم، مقدار ثابتی از هوا بلافاصله پس از عمل، 2 ساعت بعد و 3 ساعت بعد خارج می شد، در حالی که در پروتکل جدید هر 30 دقیقه هوا تا حد امکان حذف می شد. در مجموع 1842 بیمار (71 ± 10 سال، 77٪ مرد) وارد شدند. در مقایسه با گروه پروتکل سنتی (n = 1001)، گروه پروتکل جدید (n = 841) میزان قابل توجهی کمتری dual antiplatelet therapy داشتند (به ترتیب 35% و 24% در گروه سنتی و جدید، p <0.001). زمان مورد نیاز برای هموستاز کامل با پروتکل جدید تقریباً یک سوم بود (16± 190 و  32 ±66 دقیقه، p < 0.001) بدون خونریزی مرتبط بالینی. بروز انسداد شریان رادیال (RAO) در گروه پروتکل سنتی و جدید به ترتیب 9.8% و 0.9% بود (001/0p <). پس از تنظیم برای متغیرهای کمکی، پروتکل جدید با کاهش خطر RAO (نسبت شانس 0.10، p < 0.001) و زمان هموستاز کوتاه تر (نسبت شانس 0.01، p < 0.001) همراه بود. پروتکل جدید برای هموستاز پس از TRA به شدت با زمان هموستاز کوتاهتر و نرخ کمتر RAO مرتبط بود.
یکی دیگر از پیامدهای بالینی مهم پروتکل جدید کاهش قابل توجه زمان هموستاز است. آنژیوگرافی کاتتر تهاجمی استاندارد طلایی برای ارزیابی تنگی آناتومیک شریان کرونر است و اغلب در یک محیط سرپایی انجام می شود. با این حال، استراحت طولانی بعد از عمل گاهی اوقات از بازگشت بیماران به خانه در همان روز جلوگیری می کند. اگر زمان استراحت پس از عمل کوتاه شود، روش‌های کاتتر تهاجمی سرپایی آسان‌تر و در دسترس‌تر هستند.