پدالکتروشوک
مزایای استفاده از پد های یکبار مصرف الکتروشوک نسبت به پدال های سنتی :
در طی احیای قلبی ریوی (CPR)، دفیبریلاسیون یا کاردیوورژن، استفاده از پدهای یکبار مصرف به جای پدال معمولی به تدریج رایج شده است. به طور خاص، در طول همه‌گیری COVID-19 توصیه می‌شد که حتما از این پدهای یکبار مصرف استفاده شود زیرا اجازه می‌دهد دفیبریلاسیون یا کاردیوورژن بدون تماس نزدیک بین امدادگر و بیمار انجام شود پدهای یکبار مصرف می‌توانند زمان توقف فشرده‌سازی قفسه سینه را قبل و بعد از دفیبریلاسیون به حداقل برسانند و از بیمار در برابر تشکیل قوس الکتریکی، سوختگی پوست و آتش محافظت کنند.
پس از اتصال پدها، آنالیز ریتم الکتروکاردیوگرافی، دفیبریلاسیون، کاردیوورژن همزمان و پشتیبانی قلبی عروقی همگی امکان پذیر است. بر خلاف پدال ها ، پدهای یکبار مصرف می توانند در زمان صرفه جویی کنند، زیرا به استفاده از ژل رسانا، موقعیت دهی مکرر و اعمال فشار 10 تا 12 کیلوگرم بر روی قفسه سینه نیازی نیست. دستورالعمل شورای احیای اروپا (ERC) 2021 بیان می‌کند که استفاده از پدهای یکبار مصرف در حمایت از زندگی قلبی عروقی پیشرفته (ACLS) توصیه می‌شود. با این وجود، برخی از پرسنل پزشکی هنوز تمایل دارند از پدال های معمولی به جای پدهای یکبار مصرف در بیمارستان ها استفاده کنند.
تجربه ناکافی با دستگاه های پزشکی جدید می تواند باعث بروز عوارض جانبی در طی اقدامات پزشکی برای پرسنل شود. در اینجا، یک مورد تصادفی شوک الکتریکی را برای یکی از اعضای ارشد کادر پزشکی در حین استفاده از پدهای یکبار مصرف در طول ACLS شرح می دهیم.
هدف این مطالعه موردی بهبود ایمنی با افزودن گزینه‌ای به پروتکل شوک الکتریکی فعلی برای کارکنان پزشکی است که با پدهای یکبار مصرف آشنا نیستند.مردی 40 ساله از بیمارستان محلی منتقل شد. به گفته امدادگر انتقال دهنده بیمار، فیبریلاسیون بطنی در حین انتقال آمبولانس رخ داده است و هنگام نظارت بر علائم حیاتی بیمار، هیچ نبض یا فشار خون تشخیص داده نشده است. بنابراین، CPR در خودرو با استفاده از دفیبریلاتور خارجی خودکار (AED) و پدهای یکبار مصرف انجام شد. پس از ورود به بیمارستان ، هیچ بازگشتی از گردش خون خود به خود (ROSC) وجود نداشت. بنابراین، ACLS آغاز شد. AED برداشته شد، اما ما پدهای یکبار مصرف متصل را برای اتصال به دفیبریلاتور خود نگه داشتیم (Nihon Kohden Cardiolife TEC-5631، ژاپن). ماساژ قلبی و لوله گذاری داخل تراشه انجام شد و 1 میلی گرم اپی نفرین به صورت داخل وریدی هر 3 دقیقه تجویز شد. از آنجایی که فیبریلاسیون بطنی در طول ACLS ادامه داشت، دفیبریلاسیون سه بار توسط کادر پزشکی جوان با 200 شوک J از یک دفیبریلاتور دوفازی انجام شد و ROSC متعاقب آن انجام شد. بیمار در بخش مراقبت های ویژه بستری شد و در دستگاه تنفس مصنوعی قرار گرفت.
در مجموع پنج کارمند در ACLS شرکت کردند یک نفر مسئول راه هوایی بالای سر بود و دو نفر در سمت چپ یا راست قفسه سینه بیمار ایستاده بودند و فشار قفسه سینه را در سمت چپ و دفیبریلاتور در سمت راست اعمال می کردند (کارکنان در سمت چپ یا راست هر 2 دقیقه یکبار نقش های متناوب را تغییر می دادند). دو نفر دیگر در هر طرف پاهای بیمار ایستاده بودند، یکی در سمت چپ و سرپرست تیم در سمت راست داروهای داخل وریدی تجویز می کرد.
در مورد کیس ما، یک حادثه شوک برای یکی از اعضای کادر پزشکی که در سمت راست قفسه سینه بیمار ایستاده بود رخ داد. با دست چپش دکمه شوک دفیبریلاتور را فشار داد و دست راستش آزاد بود. در حین شوک سوم، دست راست او لحظه‌ای به بازوی راست بیمار برخورد کرد و شوک دریافت کرد. مطابق با پروتکل ACLS موجود، او دستور داد و با صدای بلند تأیید کرد که همه اعضای تیم، از جمله خودش، فاصله ایمن از بیمار را حفظ کنندخوشبختانه در این مورد این پرسنل بعد چند روز بستری از بیمارستان مرخص شد
علیرغم مزایای متعدد پدهای یکبار مصرف ، پدال های معمولی هنوز به طور گسترده در هنگام دفیبریلاسیون یا کاردیوورژن استفاده می شوند. دلیل آن در 27 کشور اروپایی در قلمرو ERC مورد مطالعه قرار گرفته است: دلایل اقتصادی و آشنایی پرسنل پزشکی با روش‌های سنتی عوامل اصلی این اولویت هستند.استفاده از پدال های سنتی می تواند منجر به حوادث ناگواری شود. میزان این حوادث که شامل برق گرفتگی برای امدادگران 1 در 1700 و برای کارکنان فوریت های پزشکی 1 در 1000 بود. با این حال، نرخ واقعی این حوادث بیشتر تخمین زده می‌شود، زیرا شخص مربوطه تمایلی به افشای آن ندارد حوادث شوک الکتریکی بسته به میزان آسیب، باعث سوختگی، احساس سوزن سوزن شدن، هیپرکالمی، نارسایی حاد کلیوی، نکروز میوکارد، فیبریلاسیون بطنی یا سایر آریتمی های کمتر جدی می شود.
